Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Το φούμαρο πάει σύννεφο



   Aν υπήρχε στην χώρα αυτή την στιγμή , πραγματική Δημοκρατία, η παραίτηση του Κου Παπουτσή , θα είχε πραγματοποιηθεί πολύ πιο νωρίς και πάντως όχι για να  θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος του.
   Αν είχαμε μια αληθινή , σύγχρονη Δημοκρατία, η εξουσία της οποίας δεν ήταν αυταρχική, αλλά βασισμένη στην αλληλοκατανόηση και στον κριτικό διάλογο, τέτοιες αποτυχίες υπουργών στα καθήκοντα τους, θα λογαριάζονταν πάρα πολύ σοβαρά. Η κοινωνία θα απαιτούσε να υπάρξουν συνέπειες προκειμένου να διασφαλισθεί η προστασία της. Για μια ώριμη κοινωνία δεν θα ήταν αρκετά τα πρόστιμα και οι  φυλακίσεις γιατί  θα γνώρίζε ότι αυτά δεν καλύπτουν απόλυτα την επινοητικότητα των ανόμων.
   Ανεχόμαστε. Και αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε αθώο. Σαν τα ρούχα που μπήκανε στο πλύσιμο και στένεψαν. Και έτσι στενά που είναι δεν μπορούν να κάνουν πολλές κινήσεις. Μέλη μιας δύσκαμπτης κοινωνίας , μάρτυρες λειτουργιών των δημοκρατικών θεσμών , που δυστυχώς ερμηνεύονται κατά το δοκούν των κομματικών πλειοψηφιών και των οικογενειοκρατικών συνήθως ηγεσιών τους, που μοναδικό στόχο έχουν να παραμείνει ο ρόλος τους στο απυρόβλητο.
   Και όπως η ελληνική οικογένεια κρατά τους νέους ακόμα και μετά την ηλικία των τριάντα, ακόμα και ψυχικά εξαρτημένους , έτσι και το πολιτικό μας σύστημα , μας διαχειρίζεται μέσω της διαφθοράς και της συνδιαλλαγής και μας κρατά δέσμιους. Όσο και αν αυτό θα αρχίσει από δω και πέρα να τελειώνει, χρειάζεται χρόνος από ''κολλητοί' να νιώσουμε πολίτες. Μάθαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Και το μόνο αλληλέγγυο αίσθημα που με επιμέλεια καλλιεργήθηκε εδώ και χρόνια ήταν το αλληλέγγυο αίσθημα της διαφθοράς. Αυτά τα ξέρουν οι υπουργοί και δεν παραιτούνται για λόγους ευθειξίας, αλλά για ιδιοτελέστατους σκοπούς. Και όσο περισσότερο ανώριμη είναι η κοινωνία μας , τόσο περισσότερο θα ανέχεται την ανευθυνότητα. Γιατί μονάχα το πολύ μικρό παιδί έχει το ακαταλόγιστο.
Τους λόγους αυτής της παραίτησης, εύκολα μπορούμε να τους καταλάβουμε. Άλλωστε ο ίδιος ο υπουργός μας τους έχει δείξει ξανά στην πολιτική του διαδρομή. Δεν είναι μακριά το 2002 , όταν το ΠΑΣΟΚ με βεβαιότητα κινδύνευε και ο ίδιος δεν θα εκλεγόταν βουλευτής, οπότε και αποφάσισε να τεθεί αντιμέτωπος με την Ντόρα Μπακογιάννη για τον Δήμο της Αθήνας. Μπορεί και τότε οι αφελείς να λέγανε '' που πας ρε Καραμήτρο'' , πλην όμως ο Κος Υπουργός μ' αυτή την κίνηση , εξασφάλισε την αναγκαία δημοσιότητα που του επέτρεψε να εκλεγεί ΠΡΩΤΟΣ στην Α Αθηνών. Κάτι παρόμοιο πάει να κάνει και τώρα που το ΠΑΣΟΚ παραπαίει. Και δεν είναι ο μόνος που έχει κάνει τέτοια τρικ. Μεγάλη του επιτυχία θα είναι να συμβεί το αναμενόμενο, να μην κερδίσει δηλαδή την ηγεσία του κόμματος. Μ' ένα σμπάρο, δυο τριγώνια.
   Αλλά αυτά αφορούν τον υπουργό. Εμείς μένουμε με τις δικές μας σκέψεις. Με την ελπίδα να μην μεταθέτουμε διαρκώς το μέλλον και να συνειδητοποιούμε την ματαιοδοξία της μεσαιωνικής μας κοινωνίας, ας ευχηθούμε να μην μας είναι πια αυτονόητη η ανοχή. Ας μην  κοιτάμε τέτοιες συμπεριφορές από την κλειδαρότρυπα, γιατί μας αφορούν. Μας αφορά η συγκάλυψη των μετριοτήτων.
Μετονόμασαν το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως,  σε Προστασίας του Πολίτη.Προσθέσανε  και έναν υπουργό , ζωτικό κομμάτι της γενιάς του Πολυτεχνείου και το φούμαρο πάει σύννεφο.
   Αν σ' αυτό τον τόπο είχαμε αληθινή Δημοκρατία , τέτοιοι λαικισμοί, δεν θα χωρούσαν και δεν θα πέφταμε από τον ένα αλλαζόνα , στον άλλο αλλαζόνα υπουργό. Θα έβρισκε τότε χώρο να ανθίσει η ανθρωπιά. Αν κοπεί το κεφάλι αυτού του εγωκεντρικού πολιτικού συστήματος, στην θέση κάθε φόβου, θα άνθιζε μια ελπίδα.

7 σχόλια:

  1. Μας κρατήσανε μικρούς και αυτοπροστατευθήκανε με το να αποθαρρύνουν όλο και περισσσότερο την ουσιαστική μας συμμετοχή στα δημόσια πράγματα. Έτσι αντί για μια εποπτική πολιτεία, είχαμε μια αυταρχική εξουσία με απειλητικό όγκο και άπειρη γραφειοκρατία που αντιστρατεύεται επί της ουσίας την ελευθερία μας. Χρειαζεται να περιγραφούν, να ιεραρχιθούν οι δυνάμεις μας και επιτέλους να ακουστούν ουσιαστκές προτάσεις.Κάπου εκεί θα τελειώσουν πάρα πολλές καριέρες.
    Σταύρος Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι όμως ακόμα ένας στους τρεις ψηφίζει ΠΑΣΟΚ , Νδουλα . Μήπως ξεχάσαμε. τα χάλια του Κουλουμπη.? Ο περι ου ο λόγος, επιλέχθηκε για την θέση του για αυτα ακριβώς τα χαρακτηριστικά που γράφεις. τώρα να δούμε, θα φάει φούρνο η όχι ακόμα. Αλλα το είχες πει...καρφωμενοι στις αλυσίδες τους...
    αλλαγή ύφους. Μας πας πάλια...Κουκιδισταν!
    Φτου ξελεφτερια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω πως έχουμε μια μορφή δημοκρατίας και μάλιστα αληθινής. Όμως η δική μας αληθινή δημοκρατία είναι... ελαφρά και ξετσίπωτη.
    Μ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ φοβάμαι πως αργελι πολύ ακόμα ο καιρός που από κολλητοί θα νιώσουμε πολίτες. Ακόμα και τώρα που μείναμε απσβολομένοι να κοιτάμε την ξεφτύλα και την παρακμή. Ακόμα και την ύστατη στιγμή....
    Γιώργος και Γιάννα ( αιχμή)

    Υ.Γ που πήγε ο θολός φακός ? γιατί το έβγαλες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εχεις πολυ μεστό και καθαρό λόγο.
    Δημήτρης Ξ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιατί στην αληθινή Δημοκρατία θέλει να αγαπάς τον εαυτό σου αλλά και να τον σέβεσαι και αυτά δεν τα έχουμε, δεν μας τα μαθανε. Και νιώθουμε φτηνοί.
    Χρήστος Ράπτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχω καταντήσει γραφική, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να το λέω, ότι οι "πολιτικοί ταγοί" της ανθρωπότητας (διότι είναι λάθος να εστιάσουμε μόνο στην Ελλάδα), επί πολλές δεκαετίες, μεθόδευσαν ποκιλοτρόπως και με προφανή ιδιοτέλεια, την πνευματική ύπνωση της μεγάλης πλειοψηφίας του παγκόσμιου πληθυσμού, εις τρόπον ώστε η ενασχόληση με τα κοινά, η κριτική σκέψη και, πολλώ δε μάλλον, η αναζήτηση ιδεολογικής ταυτότητας να φαντάζει, τουλάχιστον, ως "σχιζοφρενική προδιάθεση". Υπό το πρίσμα αυτό, τόσο διοικούντες όσο και διοικούμενοι αρκούνται στη Δημοκρατία που βολεύει και τους μεν και τους δε, τα "κεκτημένα" του ενός και του άλλου. Τώρα, το "τίνι τρόπω κέκτηνται;" είναι άλλο ζήτημα. Μη θίξεις "κεκτημένο", κινούμενος από αγνά ιδεολογικά κίνητρα, διότι είσαι καμμένο χαρτί... Και, για να εξηγούμεθα, η φωτιά μπαίνει και από δεξιά και από αριστερά, αφού εκατέρωθεν υπάρχουν "κεκτημένα" και, κατ' επέκταση, πολιτικές και ιδεολογικές αγγιλώσεις. Ακόμη και σήμερα, στο χείλος του γκρεμού, τα κεκτημένα είναι που φωνασκούν. Αυτοί που δεν απέκτησαν ποτέ και δε συμμετέχουν σε καμία συνδιαλλαγή είναι ωσεί απόντες. Παιδιά ενός κατώτερου Θεού!
    Είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχύσουμε ο καθένας μας την ηθική μας, τον αυτοέλεγχο και την αυτοπειθαρχία μας, να απαρνηθούμε το αποπροσανατολιστιστικά σερβιρισμένο κοσμικό "lifestyle", ώστε, ενόψει της νέας εποχής, να καθορίσουμε τί ζητάμε από τη ζωή μας, τι οραματιζόμαστε για τα παιδιά μας και να ελέγξουμε σε βάθος ποιες είναι οι τυχόν επιλογές, που μας προσφέρονται, συμμετέχοντας ενεργά στη ζύμωση.
    Πόσο χαρούμενη με κάνει η παρέα όλων σας (άσχετο, αλλά έτσι αισθάνθηκα)!!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή