Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Αυτό που δεν ξέρουν




     Πριν λίγες μέρες είδαμε την φωτογραφία με τα δεκάδες απλωμένα χέρια να διεκδικούν μια σακκούλα πορτοκάλια. Την περασμένη Τετάρτη, στην πλατεία Βάθης ( έλα να μάθεις τι ζωή περνώ, τραγουδούσε η Σωτηρία) αγρότες διένειμαν δωρεάν τρόφιμα σ΄ένδειξη διαμαρτυρίας. Το κόστος για την παραγωγή τεράστιο, ενώ οι τιμές των προιόντων  έχουν καταρρεύσει.
     Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου. Η Ελλάδα της κρίσης και της ανέχειας αποτυπώθηκε στην Ιστορία. Με ακριβώς την ίδια αποφασιστικότητα και σοβαρότητα που και η ίδια η ζωή αποφασίζει τόσες φορές να αποτυπωθεί στην ιστορία. Μια φωτογραφία θλιβερή και ευανάγνωστη.
     Ώρες μετά την φωτογραφία, άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, μας είπαν πως όλα αυτά που είδαμε και ίσως προλάβαμε να αισθανθούμε στην φωτογραφία είναι, λίγο επικοινωνιακά κόλπα και ναι μεν αλλά κάνουν κακό στην πατρίδα μας. Ανακοινώνονται   τα συμπεράσματα της  φωτογραφίας από κοινού στις ειδήσεις των 8 , από τον κεντρικό παρουσιαστή, τον υπουργό και τον οικονομικό αναλυτή.
     Είναι πολλές φορές που οι αυτοαποκαλούμενοι  μας λένε, δηλαδή μας ανακοινώνουν από τα μεγάφωνα διάφορα πράγματα. Δεν μας λένε φυσικά, να είμαστε προετοιμασμένοι να κρατήσουμε την ανάσα μας, μην τύχει και δούμε το βιντεάκι που μεταφέρουν τους συλληφθέντες με εμφανή τα σημάδια από τους βασανισμούς. Δεν μας λένε , τι απάντησαν στον Ευρωπαίο  επίτροπο που υποστηρίζει ότι έχει στοιχεία για συνεργασία ΕΛΑΣ- φασιστών. Δεν μας λένε πολλά πράγματα. Απαριθμούν όμως εμπόδια.  Τα απαριθμούν, ίσως όπως εξαργυρώνουν όλα αυτά τα στοιχεία της παλιάς Ελλάδας, που  κατα τ΄άλλα λοιδορούν ( νεοποτισμός, αναξιοκρατία, κρατισμός) .
     Εμπόδια που γίνεται προσπάθεια να μετακινηθούν , έτσι που όταν έρθει η ώρα να επιστρέψουμε στο διαμέρσμα μας, να δούμε την ταινία μας, το τούρκικο σήριαλ μας, τις ειδήσεις πρώτα απ΄όλα της επιλογής μας. Λίγη ακόμα υπομονή να δείξουμε, να μετακινηθούν τα εμπόδια από στις ράγες.
     Αυτό όμως που δεν ξέρουν , είναι πως υπάρχουν κάποιοι που δεν χώρεσαν στο καρέ της φωτογραφίας με τα πορτοκάλια. Είναι αυτοί που δηλώνουν το πραγματικό μέγεθος της οικονομικής ανατροπής. θα δούμε η ιστορία πως θα θελήσει να τους ονομάσει.Αυτοί που κρύβουν επιμελώς από φίλους, γείτονες, και συγγενείς μια καθημερινότητα αδύναμη να ανταποκριθεί ακόμα και στα στοιχειώδη : διατροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είναι αυτοί που δεν λένε κουβέντα, συνεχίζουν να συμπεριφερονται σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει . Χαιρετούν τους γνωστούς τους στο δρόμο  και μεταφέρουν πληροφορίες μιας καθημερινότητας που άλλοτε ζούσαν. Οι φθορές στα ρούχα μαντάρονται και η αμφίεση κρατά γερά το οχυρό της αξιοπρέπειας. Όπως η ανθρώπινη ψυχή ξέρει με λεβεντοσύνη  να κρατά τα οχυρά της .
     Αυτό επίσης που δεν ξέρουν είναι,   πως αυτή ακριβώς η σιωπηλή αντίσταση στην φτώχεια , είναι που μεταβάλλει τα δεδομένα της κοινωνίας. Δεν ξέρουν  πως η διαχωριστική ανάμεσα στην αλήθεια που καταβροχθίζει και στο '' ψέμα '' που αφήνει ακόμα περιθώρια ελπίδας είναι πολύ λεπτή. Μέχρι πότε ;  Ίσως μέχρι να χαθεί και το τελαυταίο οχυρό, αυτό της οικειότητας. Δεν ξέρουν ότι αυτοί που αρνούνται να βουλιάξουν στην βαρβαρότητα , δεν πρόκειται να σταματήσουν  να φωνάζουν, δεν πρόκειται να σταματήσουν να σφίγγουν το στομάχι τους ,  να κλαίνε βουβά ,  να απελπίζονται με αξιοπρέπεια, δεν πρόκειται να ξεχάσουν κανένα από τα εμπόδια , ούτε αυτούς που τα απαριθμούσαν.
     Κι ας λένε τώρα αυτοί , ό,τι θέλουν στα δελτία ειδήσεων και στα ανακοινωθέντα της ντροπής.



Ζωγραφική Andrej Krementschouk

Δημοσιεύθηκε στο vetonews.gr
http://www.vetonews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14557:2013-02-12-17-49-45&catid=85:2012-09-02-10-34-45&Itemid=90

7 σχόλια:

  1. Μα πολύ δυνατό! Τόσο δυνατό που ο σφυγμός ανεβαίνει κατακόρυφα. Με τη φόρα της αλήθειας που αναδύεται από την αξιοπρέπεια, παρά τα ευτελή, από καιρό αναξιοπρεπή, χειραγωγούμενα, ανακοινωθέντα... Εύγε!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ήλιος σε Αυτοκόλλητο

    Θα σταθώ σ’ αυτούς που συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην άλλαξε κάτι. Στην εργασία μου έρχομαι καθημερινά σε επαφή με γονείς και τις αγωνίες τους για το μέλλον των παιδιών τους. Έρχονται με ένα κάρο ερωτήσεις για το αν το παιδί τους έχει τα προσόντα ή το ταλέντο να κάνει το ένα ή το άλλο για την επαγγελματική τους εξέλιξη. Ανέκαθεν ο χώρος των τεχνών στην Ελλαδίτσα ήταν στα μαύρα της τα χάλια, σήμερα είναι ακόμη χειρότερα, δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα ποτέ η όποια ενασχόληση ενός νέου ανθρώπου με αυτές και σήμερα πλέον δεν είναι ούτε η δέκατη στη λίστα του. Παρόλα αυτά, αρκετά παιδιά ασχολούνται ακόμη και, οι γονείς προσπαθούν να ανταπεξέλθουν όσο μπορούν στις απαιτήσεις των καιρών. Το τελευταίο διάστημα καλείσαι όμως να καταθέσεις μια γνώμη για το σκοτεινό μέλλον, να τους το παρουσιάσεις λίγο γκρι και όχι μαύρο, αυτοί να κρέμονται από τα χείλη σου και εσύ να γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι απευθύνεις την άποψη σου σ’ ένα φρεσκοαπολυμένο γονιό και μέσα σου να φωνάζεις “εγώ αύριο θα έχω δουλειά;”. Ένα γονιό που ο πολιτειακός οδοστρωτήρας του ισοπέδωσε όχι μόνο τα όνειρα του αλλά, ακόμη χειρότερα, και των παιδιών του.
    Ο Τρύφων δημοτικός υπάλληλος, τυχαία σταμάτησες το αυτοκίνητο σου στο νεύμα του, δεν βαριέσαι λες, θα βοηθήσω κάποιον, τι πιο ανθρώπινο. Όσο η διαδρομή εξελίσσεται σου ανοίγει την καρδιά του και ο πόνος του γίνεται πόνος σου. Αυτός ξαλαφρώνει για το δράμα που ζεί στο σπίτι του, προ των πυλών για χωρισμό με ένα παιδί, εσύ στο τσαφ σπρώχνεις τα γυαλιά ηλίου στο πρόσωπο σου μη βουρκώσεις από τις μνήμες που ξυπνάνε. Το τελειωτικό του χτύπημα; η αναφορά των παιδικών αυτοκόλλητων που χαρίζουν τα παιδιά στους γονείς τους (ήλιος, φεγγάρι, λουλούδι, ζωάκι). Εκεί που έχεις ξεχάσει το όποιο τατουάζ, σκουλαρίκι, σημάδι της πληγής που φοράς, ο Τρύφων σου το υπενθύμισε σε δευτερόλεπτα και σου’ φτιάξε την ημέρα. Έχετε φτάσει στο προορισμό του, καλή σου μέρα και σ’ ευχαριστώ πολύ σου λέει ευδιάθετος, αφού απαλλάχτηκε για λίγο από τον σταυρό του. Η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεισε ερμητικά… Και τώρα χαζομπαμπά; Πως θα τα βγάλεις πέρα μ’αυτά που έρχονται; Τι θα προσφέρεις στο δικό σου παιδί;
    Να’σαι καλά ρε Τρύφων, να’σαι καλά…

    Καλή σου μέρα!:-))
    Σπύρος Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αααχ!!!και εδώ βρέχει, και εδώ φυσάει, και αυτό αυτοί δεν το ξέρουν, και εμείς αυτό το διαβάσαμε και εκεί, και ας είναι καλά εκεί που είναι, και ας μας βασανίζουν, και καλή τους ημέρα, και εύγε στη αστείρευτη πένα σου!!!
    Και κάτι εντός εποχής http://www.youtube.com/watch?v=uipaZhXvjjY&list=PLB81805EB39F7BC98
    Ηλέκτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι τόσο υπέροχο και τόσο αληθινό και τόσο αντιπροσωπευτικό μας , όσο όλα αυτά που μας έχεις κακομάθει να μας δίνεις. Τι να πω...εκτός από το πόσο τυχεροί είμαστε όλοι μας που σε διαβάζουμε...
    Μιχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι αυτοαποκαλούμενοι, έχουν βάλει τα δυό πόδια σ΄ένα παπούτσι και στοους κανονικούς. Είναι ο χώρος των ΜΜΕ τόσο βρώμικος, που δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, τα μεγάφωνα όπως λες και εσύ, παιζουν τους δικούς τους ρυθμούς. Δικάζουν χωρίς δίκες κατηγορούν χωρίς κατηγορίες, λαικίζουν μια λέξη και τα λεέι όλα. Λοιπόν, γράφεις κάπου, τότε που κάθε μέρα υπήρχε εφημερίδα στο σπίτι...τώρα σε πιοο σπίτι υπάρχει εφημερίδα...κι όμως έχουμε περισσότερους και θα έχουμε ακόμα περισσότερους...μέχρι να αποφασίσουμε να πάρουμε την ζωή μας πιο σοβαρά. Εγώ να ξέρεις τέτοια κείμενα σπάνια βλέπω αλλού.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξένια μου,υπάρχουν φωνές που εισάγουν καινά δαιμόνια, μπορεί να είναι λίγες, αλλά υπάρχουν. Από τον πιτσιρικά που θα σου γράψει το τοίχο σου με σπρέι κάνοντας την επανάσταση του με τον τρόπο του και, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένα σύνθημα τοίχου κάνει το γύρο του κόσμου αποτυπώνοντας μια αλήθεια , μέχρι τα μικρά μπλόγκ που ερμηνεύουν τα κακώς κείμενα από άλλη οπτική γωνία. Ίσως είναι απομονωμένες φωνές, όχι φιμωμένες όμως, όλοι οι άλλοι λειτουργούν ως φερέφωνα, μια ντουντούκα ανά κεφάλι, καλύπτουν και καλύπτονται, επιβιώνουν με το να δαμάζουν την άβουλη μάζα με την μπουρδολογία τους, επιπλέουν στη λαοθάλασσα όπως τα σκ..., ο φελλός ως υλικό είναι ακριβός για αυτούς. Αν θέλουμε να λεγόμαστε ορθώς σκεπτόμενοι άνθρωποι και όχι σε οριζόντια στάση (ύπνου) οφείλουμε στους εαυτούς μας επιλεκτικά να ακούμε και να διαβάζουμε τα γεγονότα που τρέχουν στη καθημερινότητα μας, ειδάλλως το 'χουμε χαμένο!
    Πολλές και παχιές καλημέρες ;))
    Χρυσόθεμις

    ΑπάντησηΔιαγραφή